Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ζητάμε από τους άλλους

Ας πούμε για παράδειγμα αυτοί που πληρώνουν πολιτεία θεωρούν ότι αυτοί που δεν πληρώνουν ευθύνονται για τη δυστυχία τους, επειδή αναγκάζονται να πληρώνουν παραπάνω, και ασταμάτητα, ακριβώς επειδή κάποιοι «έξυπνοι» δεν πληρώνουν. Από την άλλη μεριά, αυτοί που δεν πληρώνουν θεωρούν υπεύθυνους για τη δυστυχία τους τούς πρώτους, διότι πιστεύουν ότι αν κανείς δεν πλήρωνε θα είχαν ξεκουμπιστεί οι προδότες.

Δεν θα μείνω στο ποιος έχει δίκιο (και οι δύο δίκιο έχουν), αλλά στο ότι η προσπάθεια όλων μας είναι να πείσουμε αυτούς με την αντίθετη άποψη να ακολουθήσουν τη δική μας, που είναι σωστότερη.

(Αφορά ΚΑΘΕ άποψη που θεωρούμε ότι είναι η απόλυτα σωστή κι ότι αν όλοι την ακολουθούσαν θα σωνόμασταν.)

Θεωρείς ΕΥΚΟΛΟ να αλλάξει σκεπτικό ένας άνθρωπος, να πάει στην αντίθετη πλευρά, να πράττει εκ διαμέτρου αντίθετα από ό,τι έπραττε μέχρι σήμερα; Αν το θεωρείς εύκολο, μπορείς να το κάνεις ΕΣΥ; Μπορείς να πας εσύ στην αντίθετή σου μεριά;

Μπορείς να αλλάξεις άρδην κοσμοθεωρία; Να στηρίζεις την υπόστασή σου στις ακριβώς αντίθετες αρχές από αυτές που μέχρι σήμερα την στήριζες; Μπορείς όσα μέχρι σήμερα έχτισες πάνω σε μία πολύ συγκεκριμένη βάση, να τα γκρεμίσεις, που αυτό σημαίνει ο ίδιος ολοσχερώς να γκρεμιστείς, και να τα ξαναχτίσεις πάνω σε μία νέα, και δη την ακριβώς αντίθετη, βάση;

Μου φαίνεται τόσο αστείο σήμερα που παλιά με τόση άνεση έγραφα «πολέμα!!! Με όποιο κόστος!! Ότι και να χάσεις δεν συγκρίνεται με την λευτεριά!! Πάνω απ’ όλα είναι η πατρίδα, πάνω κι από το μαγαζί σου, πάνω από το σπίτι σου, πάνω κι από το παιδί σου!!!»

Τι εύκολο ε; Εν τω μεταξύ, όχι μόνο μου φαινόταν τρομερά απλό να το αντιληφθεί ο καθένας, αλλά και τελείως κουφό που δεν το εφαρμόζει στη ζωή του! Τελείως κουφό που δεν θυσιάζει τα πάντα δηλαδή, ό,τι έχει και δεν έχει, ό,τι είναι και δεν είναι, για την λευτεριά του, την Δημοκρατία, για τα άξια!

Πότε αντιλήφθηκα την απόλυτη δυσκολία; ΟΤΑΝ ΕΞΙΣΩΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!

Για αρχή είδα ότι εγώ που αντιδρώ είμαι ακριβώς όσο θύμα είναι ο συμβιβασμένος! Με την έννοια, δέχτηκα μία επίδραση καίρια και έγινα αντιδραστική, και ο άλλος το ίδιο. Που αυτό σημαίνει ότι κανείς από τους δυο μας δεν είναι φυσιολογικός, με την έννοια ο πραγματικός εαυτός του. Κανείς μας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι οι αρχές του, πάνω στις οποίες έχτισε το οικοδόμημά του -ό,τι τον χαρακτηρίζει-, με το οποίο βρήκε τη θέση του στη ζωή, που τοποθετήθηκε σε σχέση με τους άλλους, κανείς μας λοιπόν, δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι είναι ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ή αφορούν μία επιλογή του ιδίου ως αντιστάθμισμα και για να αντιπαρέλθει την επίδραση που δέχτηκε.

Τώρα, αν δεχτούμε ότι οι απόψεις μας δεν είναι δικές μας, αλλά τις αποκτήσαμε από τον επηρεασμό που δεχτήκαμε, και ότι ο μόνος τρόπος για να βρούμε τι πραγματικά είναι δικό μας, είναι να γίνουμε ΚΑΙ το αντίθετο από αυτό που μέχρι σήμερα είμαστε… Μπορείς να το κάνεις; ΕΣΥ, προσωπικά, όχι οι άλλοι στο γενικό τους. Αν δεν μπορείς εσύ να γίνεις το αντίθετο από αυτό που μέχρι σήμερα ήσουν, γιατί να μπορεί ο ΚΑΘΕ άλλος;

Να ξέρεις δε, ότι ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ! Όλους τους άλλους που θέλεις να συνετίσεις, να βοηθήσεις να συνειδητοποιηθούν, να επηρεάσεις, αυτό ζητάς: Να γκρεμίσουν όλο το οικοδόμημα που πάνω του στηρίζουν ολόκληρη την υπόστασή τους!

Φυσικά είναι κάτι που γίνεται, όμως αναγκαστικά πρέπει να το έχεις κάνει ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ! Για να δεις ΚΑΙ τη δυσκολία, αλλά ΚΑΙ αν όντως γίνεται βρε αδελφέ, αν μπορεί να πραγματωθεί, αλλά ΚΑΙ μόνο τότε μπορεί να μεταβιβαστεί, μόνο αν ο καθένας μας ο ίδιος το κάνει (όχι αν έχει πείσει άλλους να το κάνουν, ούτε αν ο ίδιος το έχει εφαρμόσει σε άλλους, ανούσια, αχρείαστη θεωρητική προσέγγιση αυτά είναι).

Υ.Γ. Όσο κι αν ολόσωστο τον εαυτό σου θεωρείς, καλείσαι να σε γκρεμίσεις και να σε χτίσεις από την αρχή, πάνω σε νέες, τις ακριβώς αντίθετες, βάσεις!

Εγώ προσωπικά όλα σωστά τα έβλεπα σε μένα, τιμούσα τα άξια μια ζωή, δεν συμβιβάστηκα, δεν υπηρέτησα ποτέ τους κανόνες που κάνουν τους πολίτες δούλους, δεν ήμουν στην μεριά των λαμογιών, επίσης είχα όλη τη δύναμή μου, είχα υψηλή αντίληψη, καθαρά και ανοιχτά αισθήματα κλπ. Στα μάτια μου ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ έκαναν λάθος! Καθώς επίσης και ήμουν απολύτως σίγουρη ότι αν ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ έκαναν ό,τι εγώ, θα ήμασταν τέλειοι άνθρωποι! Και θα απαρτίζαμε ένα άριστο σύνολο!

Με γκρέμισα για να δω ποια πραγματικά είμαι! Και με χτίζω λιθαράκι λιθαράκι πάνω στην ακριβώς αντίθετη βάση, για να καταφέρω να με βρω! Να βρω τον πραγματικό μου εαυτό, τον έξω από επηρεασμούς.

Αφορά τον ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ η διαδικασία, όχι μόνο όλους τους άλλους! Ο καθένας μας προσωπικά πρέπει να το κάνει, ειδικά όσοι θεωρούν τον εαυτό τους ολόσωστο.

(τη φωτό την βρήκα εδώ)