Υπάρχει ένας τρόπος να μην είναι. Οποιαδήποτε μορφή σχέσης, οποιουδήποτε χαρακτήρα, ηλικίας κλπ.
Ο ένας να κοιτάει τον
άλλον! Αν ο καθένας μας κοιτούσε πώς να ευχαριστήσει τον άλλον, μέλημα του
καθενός να ήταν η ευτυχία του άλλου, οι σχέσεις θα κρατιόνταν και πανεύκολα και
τέλειες.
Επίσης ο άνθρωπος θα ήταν πολύ γεμάτος. 1ον γιατί αν ικανοποιεί τις επιθυμίες του ο άνθρωπος μόνος του γεμίζει η ψυχή του ένα 5%. Αν κάποιος άλλος του ικανοποιήσει μία επιθυμία, η ψυχή του θα γεμίσει 105% και 2ον γιατί η ενέργεια κάνει κύκλο. Αυτό που δίνεις επιστρέφει σε σένα σε απόλυτα μεγαλύτερο βαθμό.
Μόνο μία παγίδα υπάρχει στο
θέμα. Όταν λέμε "κοιτάμε να ευχαριστήσουμε τον άλλον", σημαίνει να το
κάνουμε σύμφωνα με τα δικά του γούστα! Αν κάνει τον άνθρωπό μου ευτυχισμένο μια
αγκαλιά δεν θα του δώσω υλικό δώρο, επειδή σε εμένα αυτό θα έδινε χαρά. Τον
άλλον κοιτάμε, και του δίνουμε ότι για εκείνον είναι σημαντικό.
Με βάση αυτό, δες όλες τις
σχέσεις σου σήμερα... (Για να μην τα βάζεις με τον εαυτό σου και για να
μην προσπαθείς άσκοπα.)
Υ.Γ. Αυτό το κείμενο το έγραψα με εγωιστική πρόθεση (δικαίωσης). Επειδή για πολύ καιρό με είχαν πείσει ότι ο λόγος που δεν αντέχω τους ανθρώπους στην ζωή μου προκύπτει από την δική μου ανικανότητα στις σχέσεις. Έχεις λάθος φίλε μου, είμαι απόλυτα ικανή να κάνω το παραπάνω, απόλυτα ανίκανη είμαι να καλυφτώ με ψιχουλάκια! Απόλυτα ανίκανη είμαι να συμβιβαστώ με το τίποτα, που ανέχεται αναγκαστικά και σαν θέσφατο η πλειοψηφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου