Από τον φίλο μου Αλέξανδρο, λάτρη της ελληνικής:
«Όταν ορίζουμε κάτι, όταν κάτι γεννιέται, είναι ο ενεστώτας. Καθετί που
υπάρχει έχει διάρκεια, παράταση, παρατατικός. Ό,τι έχει διάρκεια και παράταση
έχει και μέλλον, εξέλιξη. Μόνο που η εξέλιξη, το μέλλον, είναι αβέβαιο και
αόριστο. Εδώ είναι το κομβικό σημείο, από εδώ αρχίζει το πνεύμα του ανθρώπου, η
ώρα που πρέπει να συγκρίνει με κάτι ανώτερο και σπουδαίο για να πάρει ένα
αποτέλεσμα, για να δημιουργήσει κάτι καινούριο. Τότε επιτυγχάνεται το υπέρ,
τέλειο, ο υπερσυντέλικος. Όταν το πετύχει, τότε το μέλλον τετέλεσται, το μέλλον
το κατέβασε μπροστά του, κι αυτός είναι ο απώτερος στόχος.»
Στο κομβικό σημείο θα μείνω, το σχετικό με την κρίση. Για να πάρεις μία
απόφαση/να επιλέξεις σε σταυροδρόμι/να δημιουργήσεις κάτι νέο, πρέπει να το
συγκρίνεις με κάτι ΑΝΩΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ. ΌΧΙ να συγκρίνεις με το τρισάθλιο και
να λες και πάλι καλά είμαστε! Με το τέλειο θα συγκρίνεις για να δεις κατά πόσο
καλές είναι οι θέσεις σου, οι επιλογές και οι στόχοι σου.
Το άλλο εξίσου σημαντικό: όταν επιλέξεις και επιθυμήσεις κάτι, το
κατεβάζεις μπρος σου.
Όταν κάτι το επιλέξεις, γίνει πεποίθηση, αυτομάτως πιστεύεις σε αυτό. Όταν
πιστεύεις σε αυτό είσαι σίγουρος ότι γίνεται! Το αβέβαιο το
εξαφανίζει η επιλογή. Με παράδειγμα: αποφασίζω να πολεμήσω για την πατρίδα μου,
την ελευθερία και την δημοκρατία, και δεν θα με σταματήσει παρά μόνον ο
θάνατος. Τελεία. Επέλεξα. Εξαφανίστηκε η αοριστία/αβεβαιότητα του μέλλοντος.
Ξέρω σίγουρα τι θα μου συμβεί, ή θα νικήσω ή θα πεθάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου